پژوهشکده فرهنگ فناوری و هوش مصنوعی
پژوهشکده فرهنگ فناوری نوین و هوش مصنوعی وابسته به پژوهشگاه فرهنگ و هنر
با وجود این سرمایه گذاری ها ، دولت هنوز در استقرار و ادغام هوش مصنوعی از بخش خصوصی عقب مانده است. تقویت دولت از طریق هوش مصنوعی برای نوسازی بخش دولتی بسیار مهم است. برنامه های مبتنی بر هوش مصنوعی به طور بالقوه می توانند باعث کاهش عقب افتادگی ها و رهایی کارگران از کارهای روزمره در ضمن کاهش هزینه ها شوند.
اکنون برخی معتقدند که هزینه های فناوری برای بازسازی دولت برای قرن بیست و یکم بسیار مهم است. پیشبرد دموکراسی ها به عصر اطلاعات انبوه می تواند به سمت کاهش اختلال عملکرد سیستمیک در بخش عمومی برود. استفاده از فن آوری های حسگر و سیستم های یادگیری ماشین برای تقویت نظارت بر دولت می تواند شروع به کاهش مقررات کند در حالی که در واقع میزان نظارت را افزایش می دهد. به عنوان مثال ، با ذکر اصطلاح "تنظیم الگوریتمی" پیشنهاد میشود که مقررات دولتی به عنوان الگوریتم ها (یعنی مجموعه ای از قوانین) در نظر گرفته شوند که می توانند براساس داده های تازه تنظیم شوند.
پیشرفتهای اخیر در یادگیری عمیق هوش مصنوعی نشان دهنده ی انقلابی در استفاده از ماشین آلات برای حمایت از تصمیم گیری ، پیش بینی ، طبقه بندی داده ها و ترکیب اطلاعات است. با استفاده از ابزارهای یادگیری عمیق ، هوش مصنوعی می تواند به معنای بهبود قابل توجهی در ارائه خدمات به شهروندان و بالا بردن کار متخصصان خدمات عمومی باشد و در عین حال الهام بخش نسل جدیدی از تکنوکرات ها برای ورود به دولت باشد. از طرف دیگر ، هوش مصنوعی نیز می تواند به معنای احیای دولت به طور کلی باشد.
تفکر جدید اقتصادی چین این است که داده های عظیم می تواند به اقتصادهای برنامه ریزی شده در شکل دهی به بازارها و به طور بالقوه جهش دموکراسی کمک کند. چین با ترکیب داده های بزرگ ، فناوری های حسگر و هوش مصنوعی ، یک ابزار سودمند فنی را معرفی می کند که ممکن است از تصمیم گیری مشارکتی فراتر رود.
آیا الگوی چین می تواند در کشورهای دیگر کار کند و اگر چنین است برای دموکراسی چه معنی دارد؟ با توجه به گسترش استفاده چین از هوش مصنوعی و تاثیرگذاری گسترده آن بر جهان در حال توسعه ، این سؤال مطرح می شود: چه سیستم های مدیریتی برای مدیریت جوامع محور هوش مصنوعی ضروری هستند؟
هوش مصنوعی در حال تبدیل شدن به یک فناوری اصلی است که باید به طور مؤثر در تصمیم گیری قرن بیست و یکم در همه نهادها - به ویژه دولت چابک - ادغام شود. در پی این انقلاب دیجیتال ، برخی کارکردهای دولت لزوماً از بین می روند. اما هوش مصنوعی همچنین ابزارهای جدیدی را برای شهروندی هوشمند و دولت آزاد که می تواند دموکراسی را تقویت کند ، فعالیت می کند. به جای فن آوری یا دموکراسی ، پاسخ احتمالاً ترکیبی از هر دو خواهد بود.
آنچه می دانیم این است که ما عصر سیستم های متمرکز و تصمیم گیری از بالا به پایین را رها می کنیم. همانطور که بث نوکک ، رئیس پیشین ابتکار دولت اوباما رئیس جمهور اوباما توضیح می دهد ، خود دموکراسی نمایندگی اکنون با بحران مشروعیت روبرو است. دلیل منطقی برای سیستم های بسته تصمیم گیری که در آن مشارکت شهروندان محدود به رأی دهی یا فعالیت گروه های ذینفع است ، متعلق به دوره دیگری است. در دوره ای از شبکه ها ، ما اکنون به ابزاری احتیاج داریم که الگوریتم ها را با اشکال جدید تصمیم گیری مشترک همکاری می کنند. به عبارت ساده تر ، ما به دموکراسی های دیجیتال نیاز داریم که قابلیت های AI و Big Data را ایجاد کنند.