پژوهشکده فرهنگ فناوری و هوش مصنوعی
پژوهشکده فرهنگ فناوری نوین و هوش مصنوعی وابسته به پژوهشگاه فرهنگ و هنر
اگرچه برای یک جامعه خاص طراحی شده است ، اما یک طرح جامع هوشمند همچنین می تواند با دروس آموخته شده و بهترین روشهای توسعه یافته در جوامع دیگر که با موضوعات مشابهی روبرو هستند ، اطلاع یابد. ایجاد یک شهر / جامعه هوشمند مستلزم گردآوری زیرساخت های موجود ، تاریخ و فرهنگ محلی ، مسائل شهری و اولویت های شهروندان و در هم آمیختن آنها با ساختارهای جدید فناوری ، تحولات و ایده ها به صورت جامع برای رفع نیازها و حل مشکلات در ملیله است. دائماً در حال تغییر است. اجرای هر طرح جامع هوشمند لزوماً شامل درجاتی از یادگیری و آزمایش است.
یک جامعه می تواند از تجربه دیگران برای ارتقا ابتکارات خود استفاده کند.
بعد ، طرح جامع هوشمند باید شرکای بالقوه و همچنین مکانیزم های بودجه و تأمین مالی را برای استقرار زیرساخت های هوشمند شناسایی کند. فضای کافی برای خلاقیت در ساختار پروژه ها و بودجه وجود دارد ، و فرصت هایی برای مشارکت برنامه ریزان شهر ، تکنسین ها و موسسات و همچنین بسیاری از بازیگران نامتقارن وجود دارد.
از آنجا که یک شهر / اجتماع هوشمند به جای یک هدف پیشرفت است ، یک طرح جامع شهر هوشمند باید با تکامل شرایط ، اولویت ها و فناوری ها امکان اصلاح و انطباق را فراهم کند. شامل ارزیابی منظم برای اطمینان از اینکه در مسیر دستیابی به اهداف فعلی قرار دارد ؛ و شامل مکانیزمی برای پاسخگویی و اقدامات واضح موفقیت است که قابل دستیابی و قابل درک هستند.
یک ابتکار موفق با استفاده از کلیه ذینفعان و همکاری همه آنها ، طرح جامع هوشمند را طراحی می کند. یک فرایند فراگیر که به ساکنان و مشاغل مختلف در شکل دادن به شهر یا جامعه آنها صدایی می دهد باید ایجاد شود. این طرح نباید سندی باشد که توسط سیاستمدار ، مشاور ، شرکت فناوری یا شخص ثالث تهیه شده و سپس برای اجرا به ادارات شهرستان تحویل داده شود. همچنین نباید سندی باشد که در صورت ایجاد تغییر در دولت به راحتی کنار گذاشته شود یا نادیده گرفته شود. این باید یک سند زنده با پشتیبانی جامعه در طولانی مدت در نظر گرفته شود.
یک طرح جامع هوشمند ابتدا باید چشم انداز جامعه را بیان کند. این باید تکمیل و از مزایای تلاشهای اصلاحی در حال انجام در حال استفاده کامل باشد ، اما همچنین می تواند یک بستر سازگار برای تلفیق پیشرفتهای جدید فن آوری با دستیابی به آنها و اهداف مشترک جدید هنگام تصویب باشد.
مرحله دوم انجام ممیزی از زیرساخت های موجود است تا مشخص کند که در چه مکانی بین توانایی ها و نیازهای اصلی شما ارتباط وجود دارد. زیرساخت شامل دارایی های فیزیکی و داده های موجود ، بلکه ساختارهای اجتماعی و ارزش های جامعه است. یک ممیزی هوشمند موثر و قابل اجرا ، کارهایی بیش از صرف فهرست دارایی های شهر خواهد داشت. این فرصت ها را برای استفاده از داده ها ، ساده سازی عملیات ، بهبود ساختارهای حاکمیتی ، افزایش رفاه اقتصادی در جامعه و دستیابی به جوامع کم خدمت به نمایش می گذارد.
به روزرسانی هایی مانند شبکه الکتریکی چند جهته ، مدارهای الکتریکی خود ترمیم شونده ، ارتباطات از راه دور پیشرفته ، سنسورها ، زیرساخت های وسایل نقلیه برقی و خودکار و مواردی از این دست ، زندگی را برای ساکنان جامعه به طرز چشمگیری راحت تر می کند ، در حالی که دولت را قادر می سازد تا به طور موثرتری به فشارهای محیطی پاسخ دهد. یک استراتژی شهر هوشمند همچنین فرصتی فوق العاده را فراهم می کند تا اطمینان حاصل شود که این سیستم ها از امنیت عمومی ، مقابله با حوادث ، مدیریت ترافیک ، حمل و نقل عمومی و دسترسی جهانی به اینترنت پشتیبانی می کنند ، همه به گونه ای که شخصیت جامعه را حفظ کرده و پاسخگوی نیازها باشد. از همه ساکنان آن اما برای تحقق این امر ، رهبران شهر ، خدمات شهری ، مشاغل ، شهروندان و سایر ذینفعان باید در جهت چشم انداز مشترک از آینده خود همکاری کنند.
سرانجام ، در حالی که پیشرفت در فناوری وسیله نقلیه ای است که امکان هماهنگی و یکپارچه سازی خدمات را امکان پذیر می کند ، یک شهر / جامعه هوشمند قبل از هر چیز درمورد مردم است. تمام جنبه های یک شهر / جامعه هوشمند باید توسط نیازها و خواسته های ساکنان جامعه هدایت شود زیرا آنها به دنبال کیفیت زندگی بهتر ، دسترسی آسان تر به اطلاعات و ارائه کارآمد خدمات هستند. یک طرح جامع و جامع شهر هوشمند برای نوسازی زیرساخت ها با این مضمون اساسی نفوذ کرده و به نفع زندگی همه شهروندان جامعه خواهد بود.