علاوه بر موارد ذکر شده، بلاکچین میتواند برای تائید اعتبار و اصالت در فرایندهای شناسایی یا بازیابی اجناس تقلبی و دزدی و یا هنگامیکه واردات موازی در کشور صورت گرفته است نیز مورد استفاده قرار گیرد.
پتانسیل استفاده از فناوری بلاکچین در مدیریت حقوق مالکیت فکری، گستردگی زیادی دارد. ثبت حقوق مالکیت فکری در پایگاههای داده مورد استفاده در این فناوری که از ویژگی منحصربهفرد اشتراک توزیع یافته برخوردار است، باعث هوشمندشدن سیستم حفاظت از حقوق مالکیت فکری نسبت به پایگاههای داده متداول میشود. این نوع سیستم هوشمند مالکیت فکری، در قالب یک راهحل متمرکز، دارای پتانسیل خوبی برای اجرا در دفاتر مالکیت فکری است. به این دلیل که میتواند در طول عمر حفاظت از یک ثبت شده، تمامی وقایع موجود را بهصورت تغییرناپذیری ثبت نمایدمیتواند یک علامت تجاری یا پتنتی باشد که مجوز بهرهبرداری از آن، بهطور موقت به شخص یا شرکتی داده شده و یا مالکیت آن، بهصورت کامل به شخص و شرکت دیگری واگذار شده است.
کاربرد بلاکچین در ثبت علائم تجاری
یکی از ویژگیهای منحصربهفرد بانکهای داده این فناوری که در آن، دادهها بهصورت غیرقابل تغییر و غیرمتمرکز به اشتراک گذاشته شدهاند، این است که استفاده از این فناوری، ما را قادر به مشاهده جزئیاتی از نحوه و چگونگی مالکیت خواهد ساخت. بهعنوان مثال، میتواند نشان دهد چه کسی مالک واقعی چیزی است که مثلاً یک فروشنده یا فرضاً صاحب برند، آن را پیشنهاد میدهد و یا اینکه، یک محصول با یک برند خاص، به چه مقدار در بازار موجود است. این مورد، برای علائم تجاری که اصالت و همچنین حد و حدود استفاده، یکی از فاکتورهای مهم و چالشانگیز برای به رسمیت شناختن و ارزیابی آنها است، کاربرد زیادی میتواند داشته باشد. همچنین در جریان اختلافات حقوقی، یا مراحلی که نیاز به شناسایی یک برند شناختهشده در بازار است، یا در مواردی که قرار است از یک علامت تجاری استفاده نشده دفاع شود، استفاده از فناوری بلاکچین بسیار مؤثر واقع خواهد شد.
به همین ترتیب، جمعآوری اطلاعات در بازار یا شبکههای تبلیغاتی که بهصورت رسمی در سیستم بلاکچین ثبت شدهاند، با سهولت بیشتری صورت میگیرد و باعث کمک به دفاتر مالکیت فکری شده که برای ثبت علائم تجاری به اطلاعات کاملی نیاز دارند و بدین ترتیب، روند جستوجو و بررسی علائم تجاری، بسیار کوتاهتر خواهد شد.
در مورد پتنت نیز، هنگامیکه یک فناوری در پایگاههای به اشتراک گذارده شده ثبت میشود، سندی بر ظهور و انتشار آن فناوری است و بهعنوان دانش پیشین، علاوه بر اینکه از ورود دیگران با هدف کسب پتنت بر روی این فناوری جلوگیری مینماید، فرایند جستوجو برای تائید جدید بودن و داشتن گام ابتکاری فناوری اختراعشده را نیز برای دفاتر ثبت اختراع تسهیل و تسریع مینماید.
به عنوان مثال "من برای شما پول می فرستم" یک معامله است. این معامله دارای آدرس فرستنده ، آدرس گیرنده ، مقدار پول منتقل شده است.این روش در مورد
برای ذخیره داده های سفارشی خود در بلاکچین ، باید داده های خود را در معاملات بسته بندی کنیم تا بتوانیم آنها را ذخیره کنیم.
برخی از زنجیره های بلوکی این امکان را دارند که داده ها را در پروتکل های خود به یک تراکنش اضافه کنند. در این حالت ما به سادگی می توانیم داده های خود را به معامله خود اضافه کنیم.در این حالت ما هنوز هم می توانیم مقدار کمی از داده ها را با استفاده از آدرس ها در زنجیره ذخیره کنیم.
برای ذخیره برخی از داده ها ، ما فقط آن را رمزگذاری می کنیم (در صورت لزوم) و از آن به عنوان آدرسی برای ارسال تراکنش استفاده می کنیم. با این کار ، داده ها در زنجیره بلوک ذخیره می شوند. داده ها به جای استفاده از برخی قسمت ها در داخل معامله ، در آدرس گیرنده رمزگذاری می شوند.
می توانیم با تقسیم داده های خود به چند قسمت کوچک ، این محدودیت را دور بزنیم. این به ما امکان می دهد پرونده ها / داده های بزرگتری را ذخیره کنیم اما همچنین هزینه های ما را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. دلیل این امر این است که ما مجبوریم چندین برابر قیمت پایه معامله (زیاد) را پرداخت کنیم.هنگامی که ما ذخیره داده های شخصی یا محرمانه را در نظر می گیریم ، یک مشکل دیگر هنگام ذخیره سازی داده ها در زنجیره بلوک بوجود می آید.
اگر زنجیره بلوکی عمومی را انتخاب کنیم ، داده هایی که ذخیره می کنیم برای همه در دسترس خواهد بود. این به این دلیل است که در یک شبکه بلاکچین ، (تقریبا) هر شرکت کننده یک نسخه از کل زنجیره دارد. اما حتی اگر تصمیم می گرفتید زنجیره خصوصی را بسازید ، هر شرکت کننده یک نسخه از آن را دریافت می کند. تفاوت در اینجا این است که ما کنترل می کنیم چه کسی به شبکه می پیوندد و یک نسخه از آن را می گیرد.
بلاکچین هیچ سرور SQL نیست که بتوانیم داده های خود را جستجو کنیم.در حقیقت ، اکثر بلاکچین ها فقط امکان دانلود تراکنش ها توسط شناسه (هش) خود را دارند.
به نظر می رسد ، روش های زیادی برای ذخیره داده ها در بلاکچین وجود دارد. ذخیره داده های خام یکی از آنهاست.
یکی از راه های به دست آوردن مزایای بلاکچین در حالی که هزینه زیادی برای معاملات پرداخت نمی کنید ، فقط ذخیره هش داده ها در بلاکچین است.
هش چیست؟ هش یک رشته تولید شده است که با استفاده از ورودی ما محاسبه می شود. با ورودی یکسان ، هش خروجی همیشه یکسان خواهد بود. ورودی دیگر منجر به هش دیگری می شود.به این ترتیب ما فقط با نگاه کردن به هش می توانیم بفهمیم که داده های ما اصلاح شده است یا خیر.
استفاده از مکانیسم های ذخیره سازی سنتی تنها چیزی که ما در بلاکچین ذخیره می کنیم هش داده های ماست. در مقایسه با داده های ما ، هش بسیار ناچیز است بنابراین هزینه یک معامله نسبتاً کم است.
داده های خام را می توان به هر شکلی که بخواهیم ذخیره کرد. به عنوان مثال ، ما می توانیم از یک پایگاه داده رابطه ای یا فقط یک سیستم فایل استفاده کنیم.
تنها کاری که باید انجام دهیم این است که مطمئن شویم شناسه (هش) تراکنش بلاکیک راه حل برای این مشکل می تواند رمزگذاری داده ها باشد. چین را به داده های خام خود اختصاص می دهیم. در یک پایگاه داده رابطه ای ستون دیگری برای ذخیره شناسه معامله اضافه می کنیم.راه حل دیگر می تواند ذخیره سازی هش داده ها به جای خود داده ها باشد.
در یک پایگاه داده توزیع شده ، داده ها در بسیاری از گره ها در بسیاری از مکان ها تکثیر می شوند. در صورت خرابی یک ماشین ، این افزونه ایجاد می کند. همچنین می تواند تأخیر را برای برنامه های کاربردی در سطح جهانی کاهش دهد.
سیستم های پرونده توزیع شده نیز پرونده های خود را در بسیاری از دستگاه ها ذخیره می کنند. باز هم ، این برای ایجاد افزونگی در صورت عدم موفقیت است. تفاوت در پایگاه داده های توزیع شده این است که یک سیستم فایل از قابلیت جستجوی قوی برخوردار نیست. درعوض ، فقط با دانستن نام ومسیر پرونده می توان به پرونده ها دسترسی داشت.
همچنین ، برخی از سیستم های فایل توزیع شده مانند (سیستم فایل بین سیستمی) به عنوان یک تلاش کلی منظور شده اند. درست مثل بلاکچین ، یک شبکه عمومی وجود دارد که همه می توانند پرونده های خود را در آن ذخیره کنند. تفاوت در اینجا این است که همه مجبور نیستند یک نسخه از داده ها را ذخیره کنند.
